Laatste dag in Madrid

Goed, ik moet nog altijd even de laatste dag, de dinsdag, beschrijven. Ik ben al bijna een week weer thuis, alweer bijna weg. In Madrid schreef ik redelijk trouw en hier vind ik dat dan net weer te veel werk. Terwijl ik het hier rustig heb gehad op de woensdag na.



Oké, de dinsdag dus. Al vroeg opgestaan en de laatste dingetjes in mijn koffer en handbagage gestopt. De laptop afgesloten en ingepakt en daarna op weg naar de shoot. Ries had aangeboden om het koffer thuis te laten zodat hij dat aan het eind van de middag mee zou nemen naar het vliegtuig maar dat wilde ik niet. Er is vaak zo veel onzeker en er gaan vaak dingen op het laatst heel anders dus ik wilde mijn koffer bij me hebben.



Goed, de shoot. Het is voor het eerst dat ik kan zeggen dat ik heb gewerkt met een eikel van een fotograaf, echt nog nooit meegemaakt en dan net vandaag wel. De man sprak geen woord Engels maar dan ook echt geen woord en vond dat ik zijn Spaans maar moest begrijpen. Nou gaat dat ook best vaak goed omdat je, na 2 jaar werken, wel weet wat men vaak wel en juist niet wil zien. En lichaamstaal is ook internationaal dus als je goed oplet dan weet je meestal al heel veel zonder naar woorden te luisteren. Maar na een paar uur was er toch iets wat hij van me wilde en wat ik echt volstrekt niet begreep en de eikel deed alsof hij mijn opgetrokken schouders en de woorden “sorry I really don’t understand what you want, no se, no se” niet begreep, de zak!

De rest van de crew was echt super dus uiteindelijk heb ik opzij gekeken naar de assistent van de fotograaf en gezegd in het Engels dat hij nu in moest springen want dat ik werkelijk niet wist wat de fotograaf van me wilde. Goed, toen heeft die een tijdje als tolk er tussen gezeten en toen ging het weer heel snel.



Waar ik enorm van baalde was dat er afgesproken was dat ik een uiterste tijd zou hebben, de hele crew wist van mijn situatie, wist dat ik een vliegtuig moest halen en dat het wellicht krap zou worden. De studio lag ook gewoon ver van het vliegveld en ik zou in totaal 4 keer moeten overstappen met de metro. Maakt me niet uit maar dan moet ik wel een beetje de tijd hebben of niet perse dat vliegtuig hoeven halen.

We zouden om 10 uur beginnen, ik heb voorgesteld om eerder te beginnen zodat we heel ruim in de tijd zouden zitten. Was niet nodig, we zouden ruimschoots op tijd zijn. Ok, zij zullen het wel weten en het is hun shoot.



Kwam ik daar, netjes 10 minuten voor afgesproken tijd, waren die stommelingen vergeten een hairstylist te boeken!!! Ik bedoel, hoe onprofessioneel kun je het aanpakken. Dus ik heb gewoon anderhalf uur uit mijn neus zitten eten, net als de rest. Heel gezellig zitten kletsen, lachen enz. maar toch, we zijn toch niet bezig met een middelbare schoolprojectje???

Goed, dus pas om 12 uur kon men eens beginnen met mijn haar enzo, tssssssss.



Daarna ging het werken wel lekker snel en de outfits waren mooi edoch zeer verschillend. Een aantal was high fashion en een aantal was erg commercieel. We zouden 10 outfits doen en we werkten lekker hard door. Alleen op een bepaald moment wreekte dat zich, we dachten niet aan lunch en ik had ’s ochtends al erg vroeg gegeten en daarna niets meer. Dus toen ging ik bijna onderuit en hebben ze snel allemaal lekker eten, drinken en fruit gehaald. Daarna ging het weer goed.



Toen een kwartier voor tijd werd er gebeld dat de klant zo tevreden was(de klant krijgt vaak tijdens de shoot al foto's doorgemaild) dat ze 4 outfits opnieuw en dan met meer foto’s wilden hebben zodat ze daar de cover uit konden halen. Superleuk en heel vereerd natuurlijk maar jongens, ik moet wel een vliegtuig halen!!! Ik heb gezegd dat ik alles best vond maar dat ik uiterlijk een half uurtje nog door wilde werken maar dat we dan echt gewoon alles op alles moesten zetten.



Goed, toen zijn we heeeeeeeeeeerlijk gaan werken, echt zo lekker snel met z’n allen, iedereen deed precies wat er moest gebeuren en als ik dan de outfit weer aan had en haar en make up klopten ook weer dan schoten de fotograaf en ik heel snel. En dat is dan zo lekker, dat je elkaar dan even allemaal heel goed begrijpt, ineens ging het geweldig met de fotograaf, met maar een paar beelden had hij er alweer de goeie tussen zitten en kon de volgende outfit. Ineens waren we even toch best friends en kon hij het woord “yesssssssssssss” ineens roepen, hahaha. Op die manier werken is zoooooo lekker.



Overigens heb ik vandaag (dinsdag, een week na de shoot) een mailtje gekregen van de fotograaf met daarin de foto's (niet eens om hoeven vragen) met daarin de mededeling dat hij geweldig met me gewerkt had (ooo????), wanneer ik terugkom naar Madrid want dat hij me dan meteen wil boeken. Kijk, da's dan toch weer leuk. Vreemd, dat ook weer wel. Ik vind het niet erg om met lastige of veeleisende mensen te werken, maar dit was gewoon een heel vervelende en onaardige man, tot op het laatst toen we ineens heel snel nog extra dingen moesten gaan doen, toen ineens was er chemistry and magic.



Goed het liep uiteraard nog een half uur uit maar daarna stond er beneden al een taxi te wachten. Ik ben in mijn eigen kleren geschoten, heb haar en make up laten zitten en ben (na een warm en hartelijk afscheid van de hele crew, zo’n einde schept een band) in de taxi gesprongen met koffer en handbagage. Taxi was al betaald dus op het vliegveld kon ik er ook zo weer uitspringen en achter mijn ticket aan wat ik daar nog moest ophalen. In de taxi Ries gebeld dus die kwam naar het vliegveld. Toen hij er was had ik mijn ticket al en mama gebeld dat ik het ging halen. En toen kon het afscheid beginnen, pff, niet leuk maar kom op, niet dramatisch doen, het is maar voor even en we hebben internet dus we spreken elkaar meermalen per dag.



Nadat Ries weg was meteen door de douane en boarden, alles heel kalm en nuchter, cool and collected zoals het een heus model betaamt.
En toen in het vliegtuig (lekker ruim zitten want geen Ryanair) mocht ik de brief lezen die Ries me mee had gegeven. En ineenswas ik niet zo cool and collected meer, hahaha. Hij schrijft erg leuk en pakkend dus ineens was ik die hele shoot en bijbehorende stress vergeten en realiseerde ik me dat ik vertrok uit Madrid en wegging bij Ries. Goed, traansporen in de foundation but who cares, de shoot was klaar.



De vlucht ging snel, vliegtuig zat helemaal niet vol en wat er zat waren allemaal zakenmannen die alleen een koffertje handbagage hadden dus op Schiphol ging ook alles snel. Papa en mama stonden te wachten op me. Heerlijk om in hun armen te kunnen verdwijnen, om weer bij hen te zijn en gewoon alles maar aan hen over te laten, even weer kind te zijn waar alles voor geregeld wordt omdat ouders dat nu eenmaal doen voor hun kinderen. In no time zaten we in de auto en ondanks dat ik moe was heb ik de hele weg verteld en gepraat. Even tussendoor mijn lief in Madrid wakker gebeld om te laten weten dat mijn vliegtuig veilig geland was en ik al in de auto onderweg zat.



Thuis uiteraard niet meer kunnen slapen dus met mama koffer alvast uitgepakt en nog meer bijgepraat en verteld. Rond half 3 gaan slapen en de volgende dag rond half 11 de trein genomen naar mijn opdracht in Hilversum, compleet uitgerust weer.



Mijn eerste reis zit er op, ik heb het super gehad. Madrid is een geweldige stad en ik heb er goed kunnen werken. Had er nog langer kunnen werken als ik niet naar huis had gemoeten voor die Nederlandse opdracht. Mijn bureau in Madrid heeft me laten weten dat ze me graag snel weer terug zien en ik zie dat zeker zitten.

Wat uiteraard de reis heel veel leuker maakte was het feit dat Ries er woonde, het was natuurlijk maar de vraag hoe het zou lopen, zo veel bij elkaar, vooraf hebben we serieus overlegd of ik niet beter gewoon in een modellenappartement zou kunnen gaan logeren. Maar we besloten voor deze oplossing te kiezen en daar hebben we geen spijt van.

Het was soms even tegen het feit oplopen dat ik er niet was voor vakantie maar om te werken en dat dat dus duidelijk consequenties heeft voor hoe die tijd daar eruit ziet. Maar overall was het geweldig om in hetzelfde huis te zijn. De andere 3 heren in huis waren ook helemaal top, ze waren relaxed, heel lief en zorgzaam voor me, ik heb ook enorm met ze gelachen en ze konden stuk voor stuk erg lekker koken. Het was gewoon leuk om bij hen te zijn en ze te leren kennen. Ik hoop ze snel weer te zien.



Goed, dit was Madrid, overmorgen vertrek ik naar London, een nieuw hoofdstuk, een nieuw avontuur. Jullie allemaal bedankt voor het lezen en ook bedankt voor het comment, het was leuk om thuis te komen van werk en moe even neer te ploffen achter de laptop en dan wat van “thuis” te lezen. Ik hoop dat jullie daar mee doorgaan als ik in London ben.



Liefs van Charlotte