London is the place to be
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
24 September 2009 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Even voor half zes liep vanochtend de wekker af, ik had er een heel korte nacht opzitten en voelde me ook niet zo lekker. Waarom eigenlijk ben ik niet gewoon gaan studeren? Liep ik gisteren nog te jubelen hoe gaaf mijn werk en mijn leven is, hoe het me overal bracht, vanochtend wilde ik diep wegkruipen onder mijn dekbed.
Helaas helaas, dat kan niet. Opgestaan, naar beneden gegaan, ontbeten, douchen, lekker even met mama zitten kletsen terwijl mijn haar werd geföhnd en ik Ries nog even kon mailen en toen afscheid van de jongens en mijn ouders. Mijn volgende avontuur ging beginnen en dit keer voor de volle 100% alleen.
Van het weekend gekeken naar de mogelijkheden en besloten te kiezen voor de Eurostar in plaats van het vliegtuig. Ik zou in Weert op de trein kunnen stappen en op Piccadilly Circus er weer uitrollen, hoe makkelijk! Natuurlijk met de nodige overstappingen maar toch, lekker de ruimte, relaxed, vliegtuigen komen over 4 weken wel weer.
Om in Maastricht niet slechts 10 minuten overstaptijd te hebben maar gekozen voor een trein eerder en dat was maar goed want bij Roermond al een vette vertraging. Zucht, hoe moeilijk kan het toch zijn, na al die jaren ervaring om eens een toko gladjes te laten verlopen, beloftes (reisschema’s) na te komen? Daar betaal je dan zo veel geld voor.
Maar goed, ook de Belgische Spoorwegen kunnen er wat van, ik zou naar station Brussel Zuid reizen waar ik dan door de douane zou gaan en daarna inchecken op de Eurostar, er zitten geen vleugels aan, anders zou je denken dat je op een vliegveld in een vliegtuig stapt. Ik zou in Brussel een uur!!! hebben. Lekker ruim maar minder ruim dan je zou denken, je moet namelijk een half uur vantevoren door de douane(2 keer trouwens!!) en inchecken. Maar goed, ik zou dus een half uur hebben om de 10 minuten op het enorme perron te doen, daarna het hele station door (echt ver lopen) naar het station van Eurostar en dan dus in de rij voor douane. Zou prima moeten lukken.
Ware het niet zo dat alles vastzat, we hadden vertraging en daarna bleef de trein stil staan voor Brussel, we mochten er niet in, geen plaats meer. Men bleeeeef maar omroepen dat de trein zó zou gaan rijden, dusss niet!. Uiteindelijk had ik nog een klein half uur voor mijn trein zou vertrekken en we stonden nog steeds stil, dat ging ik dus never nooit meer halen. Dus ik zou mijn ticket moeten gaan omboeken en veel te laat in London komen en misschien wel te laat om nog naar mijn bureau te gaan en ook de sleutel van het modellenhuis te halen.
Ik ben de conducteur maar eens gaan zoeken om te vragen of er nog iets mogelijk zou zijn. Hij zei dat het half uur van tevoren inchecken me wel vergeven zou worden omdat de trein zo’n enorme vertraging had maar de rest zou waarschijnlijk niet lukken. Hij wist niet wanneer de trein toestemming zou krijgen om het station binnen te rijden en dan zou ik het waarschijnlijk nog niet halen omdat het nog zo ver lopen zou zijn.
Een andere passagier hoorde het en zei “als we op tijd gaan rijden dan kom ik u helpen met het koffer” waarop de conducteur zei “en uiteraard sta ik u ook bij met alle hulp”. Kijk, da’s het betere werk, nu die trein nog. Ik besloot te gaan zitten en 3 minuten later ging de trein rijden. De conducteur kwam meteen terug, de man stond ook op en samen zijn we gaan lopen zo ver mogelijk naar voren zodat ik al wat minder perron zou hoeven doen (dat is zooo lang in Brussel). Hahaha toen we bijna stopten stonden er natuurlijk een heleboel mensen voor de uitgang klaar om uit te stappen. En dan is een pakje van de conducteur prettig, of iedereen even aan de kant wilde gaan, hahaha geweldig.
Goed, de 2 heren hielpen mij en mijn koffer en giga handtas de trein uit en daarna ben ik enorm gaan rennen. Gelukkig wist ik precies waar ik moest zijn omdat ik er in augustus ook was geweest. Bij het inchecken liet iedereen me voor, ging echt razendsnel, de mensen achteraan de rij zeiden “o ga maar voor” en vervolgens ging dat zo steeds verder naar voren, hoefde zelf niets te vragen, alleen overal “dank u”, “thank you”, “o fijn dank u wel” te zeggen. Hoppa, ticket door zo’n scan halen en klaar. Daarna naar de douane, hetzelfde verhaal, ik mocht gewoon helemaal naar voren, koffer en tas door de scan, laptop hoefde niet uit de laptoptas, geen fouilleren, niks, gewoon doorlopen. Daarna de Britse douane, die heeft mijn paspoort niet eens open gehad en alleen gezegd “go, hurry and try to catch that train young lady!” en weg was ik weer. Ook nu weer lekker dat ik niet rond hoefde te kijken waar ik moest zijn, vooraf had ik gekeken welke wagon ik had dus ik kon meteen de juiste ingang pakken en toen ben ik op de trein gesprongen, daarna pas doorgelopen helemaal naar de juiste wagon en neergeploft. Zo, de sportschool hoefde vandaag niet meer en wakker was ik inmiddels ook helemaal.
Goed, toen ik op St. Pancras aankwam ben ik maar meteen doorgegaan naar de balie om mijn Oyster Card op te laden en een abonnement voor een week erop te zetten zodat ik overal onbeperkt kan reizen. Het was zo prettig om hier allemaal pas te zijn geweest want ik had zo veel bagage bij me en als je met die zooi allemaal je weg moet gaan zoeken terwijl je zo snel mogelijk naar je bureau wil, da’s niet handig. Goed, de metro genomen naar mijn bureau op Lexington Street, midden in het enorm drukke gebied rondom Piccadilly Circus. De mensen op mijn bureau waren super lief, had ze in augustus ook al ontmoet, ze gaven me echt het gevoel blij te zijn dat ik er was en aan de slag kon. Ik wil hier niet de softie gaan uithangen maar ik kon het gebruiken even, die warmte.
Maaaaaaar toen zeiden ze “eh…Charlotte, so sorry but we’re afraid we have some bad news for you”. Hahaha ik dacht dat er geen plaats voor me zou zijn in het modellenhuis. Maar het ‘slechte’ nieuws was dat ik meteen door moest naar een request casting voor een magazine. Ik mocht mijn koffers en tassen neerzetten en kwartier na mijn binnenkomst was ik alweer onderweg.
Goed de casting gedaan, ging wel goed. Daarna terug naar het bureau waar me uitgelegd werd waar het modellenhuis was. In het verleden was het modellenhuis 40 minuten reizen met de metro of train. Tegenwoordig is er een nieuw modellenhuis en dat was niet zo heel ver van de plek waar ik in augustus met papa, mama en de jongens zat. Dus ik wist ongeveer hoe te reizen, welke line ik moest hebben enz.
Het huis is echt super, het is in een secured area, dat wil zeggen dat het in een gedeelte ligt waar een groot hek omheen staat waar je alleen met een code binnenkomt, super veilig dus. We zitten pal bij een groot station dus openbaar vervoer op 2 minuten lopen. Ik deel het huis met 5 andere modellen, mijn roomy (jawel ik deel mijn kamer) is een Fins model, een meisje wat ook mijn leeftijd heeft. Ze is leuk, aardig, het klikte meteen heel goed. Verder zit er ook een Pools model in huis, ook aardig. Een ander Pools meisje moet nog aankomen. En toen ik binnenkwam, kwam ik de landlord tegen en die had de twee andere modellen bij zich, twee Bulgaarse modellen, eh….. hoe ga ik dit zeggen? Minder aardig lijken ze te zijn maar goed, wie weet valt het mee.
Eerder vanavond heb ik hier snel wat eten ingeslagen, daarnaast water, wat fruit, thee en yoghurt. Trouwens, ik zit hier in een prachtig grote kamer, het huis verder is ook super, ruime keuken met vaatwasser en wasmachine, genoeg kastruimte voor iedereen, grote bedden. Oh en………jajaja models need exercize: we hebben een zwembad!
Vanavond even met mama en papa geskyped, even met mijn Lief in Madrid gekletst en dan lekker douchen, nog wat lezen en dan slapen.
Morgen moet ik om half 11 op het bureau zijn voor polaroids en om half 12 staat dan mijn eerste casting voor de dag. Ik heb er zin in, laat dit avontuur maar komen, ik ga vast weer een geweldige tijd tegemoet, vooral na een goeie nachtrust.
Sleep well everyone!!
Nog even dit: de afgelopen week heb ik in Nederland van veel mensen gehoord dat ze niet afweten van de mogelijkheid om op de hoogte gehouden te worden. Dat wil zeggen dat telkens wanneer ik een nieuw blog heb geplaatst je een mailtje krijgt dat dat gebeurd is. Je scrollt daarvoor naar beneden op deze pagina en linksonder zie je dan staan “Blijf op de hoogte”. Je kunt je emailadres invullen en dat is alles. Ik had gedacht dat heel veel mensen dit hadden gedaan maar zelfs mensen waarvan ik weet dat ze dagelijks lezen bleken er niet van te weten en surfen dus dagelijks een aantal keren naar die site. Dat kan dus makkelijker.
Verder nog even de mededeling dat ik het super vind om een commentaar te lezen dus hou je vooral niet in en zet een paar woorden tegenover deze enorme brij van mij. Hahaha, kort en bondig, het gaat me vast nooit lukken.
Helaas helaas, dat kan niet. Opgestaan, naar beneden gegaan, ontbeten, douchen, lekker even met mama zitten kletsen terwijl mijn haar werd geföhnd en ik Ries nog even kon mailen en toen afscheid van de jongens en mijn ouders. Mijn volgende avontuur ging beginnen en dit keer voor de volle 100% alleen.
Van het weekend gekeken naar de mogelijkheden en besloten te kiezen voor de Eurostar in plaats van het vliegtuig. Ik zou in Weert op de trein kunnen stappen en op Piccadilly Circus er weer uitrollen, hoe makkelijk! Natuurlijk met de nodige overstappingen maar toch, lekker de ruimte, relaxed, vliegtuigen komen over 4 weken wel weer.
Om in Maastricht niet slechts 10 minuten overstaptijd te hebben maar gekozen voor een trein eerder en dat was maar goed want bij Roermond al een vette vertraging. Zucht, hoe moeilijk kan het toch zijn, na al die jaren ervaring om eens een toko gladjes te laten verlopen, beloftes (reisschema’s) na te komen? Daar betaal je dan zo veel geld voor.
Maar goed, ook de Belgische Spoorwegen kunnen er wat van, ik zou naar station Brussel Zuid reizen waar ik dan door de douane zou gaan en daarna inchecken op de Eurostar, er zitten geen vleugels aan, anders zou je denken dat je op een vliegveld in een vliegtuig stapt. Ik zou in Brussel een uur!!! hebben. Lekker ruim maar minder ruim dan je zou denken, je moet namelijk een half uur vantevoren door de douane(2 keer trouwens!!) en inchecken. Maar goed, ik zou dus een half uur hebben om de 10 minuten op het enorme perron te doen, daarna het hele station door (echt ver lopen) naar het station van Eurostar en dan dus in de rij voor douane. Zou prima moeten lukken.
Ware het niet zo dat alles vastzat, we hadden vertraging en daarna bleef de trein stil staan voor Brussel, we mochten er niet in, geen plaats meer. Men bleeeeef maar omroepen dat de trein zó zou gaan rijden, dusss niet!. Uiteindelijk had ik nog een klein half uur voor mijn trein zou vertrekken en we stonden nog steeds stil, dat ging ik dus never nooit meer halen. Dus ik zou mijn ticket moeten gaan omboeken en veel te laat in London komen en misschien wel te laat om nog naar mijn bureau te gaan en ook de sleutel van het modellenhuis te halen.
Ik ben de conducteur maar eens gaan zoeken om te vragen of er nog iets mogelijk zou zijn. Hij zei dat het half uur van tevoren inchecken me wel vergeven zou worden omdat de trein zo’n enorme vertraging had maar de rest zou waarschijnlijk niet lukken. Hij wist niet wanneer de trein toestemming zou krijgen om het station binnen te rijden en dan zou ik het waarschijnlijk nog niet halen omdat het nog zo ver lopen zou zijn.
Een andere passagier hoorde het en zei “als we op tijd gaan rijden dan kom ik u helpen met het koffer” waarop de conducteur zei “en uiteraard sta ik u ook bij met alle hulp”. Kijk, da’s het betere werk, nu die trein nog. Ik besloot te gaan zitten en 3 minuten later ging de trein rijden. De conducteur kwam meteen terug, de man stond ook op en samen zijn we gaan lopen zo ver mogelijk naar voren zodat ik al wat minder perron zou hoeven doen (dat is zooo lang in Brussel). Hahaha toen we bijna stopten stonden er natuurlijk een heleboel mensen voor de uitgang klaar om uit te stappen. En dan is een pakje van de conducteur prettig, of iedereen even aan de kant wilde gaan, hahaha geweldig.
Goed, de 2 heren hielpen mij en mijn koffer en giga handtas de trein uit en daarna ben ik enorm gaan rennen. Gelukkig wist ik precies waar ik moest zijn omdat ik er in augustus ook was geweest. Bij het inchecken liet iedereen me voor, ging echt razendsnel, de mensen achteraan de rij zeiden “o ga maar voor” en vervolgens ging dat zo steeds verder naar voren, hoefde zelf niets te vragen, alleen overal “dank u”, “thank you”, “o fijn dank u wel” te zeggen. Hoppa, ticket door zo’n scan halen en klaar. Daarna naar de douane, hetzelfde verhaal, ik mocht gewoon helemaal naar voren, koffer en tas door de scan, laptop hoefde niet uit de laptoptas, geen fouilleren, niks, gewoon doorlopen. Daarna de Britse douane, die heeft mijn paspoort niet eens open gehad en alleen gezegd “go, hurry and try to catch that train young lady!” en weg was ik weer. Ook nu weer lekker dat ik niet rond hoefde te kijken waar ik moest zijn, vooraf had ik gekeken welke wagon ik had dus ik kon meteen de juiste ingang pakken en toen ben ik op de trein gesprongen, daarna pas doorgelopen helemaal naar de juiste wagon en neergeploft. Zo, de sportschool hoefde vandaag niet meer en wakker was ik inmiddels ook helemaal.
Goed, toen ik op St. Pancras aankwam ben ik maar meteen doorgegaan naar de balie om mijn Oyster Card op te laden en een abonnement voor een week erop te zetten zodat ik overal onbeperkt kan reizen. Het was zo prettig om hier allemaal pas te zijn geweest want ik had zo veel bagage bij me en als je met die zooi allemaal je weg moet gaan zoeken terwijl je zo snel mogelijk naar je bureau wil, da’s niet handig. Goed, de metro genomen naar mijn bureau op Lexington Street, midden in het enorm drukke gebied rondom Piccadilly Circus. De mensen op mijn bureau waren super lief, had ze in augustus ook al ontmoet, ze gaven me echt het gevoel blij te zijn dat ik er was en aan de slag kon. Ik wil hier niet de softie gaan uithangen maar ik kon het gebruiken even, die warmte.
Maaaaaaar toen zeiden ze “eh…Charlotte, so sorry but we’re afraid we have some bad news for you”. Hahaha ik dacht dat er geen plaats voor me zou zijn in het modellenhuis. Maar het ‘slechte’ nieuws was dat ik meteen door moest naar een request casting voor een magazine. Ik mocht mijn koffers en tassen neerzetten en kwartier na mijn binnenkomst was ik alweer onderweg.
Goed de casting gedaan, ging wel goed. Daarna terug naar het bureau waar me uitgelegd werd waar het modellenhuis was. In het verleden was het modellenhuis 40 minuten reizen met de metro of train. Tegenwoordig is er een nieuw modellenhuis en dat was niet zo heel ver van de plek waar ik in augustus met papa, mama en de jongens zat. Dus ik wist ongeveer hoe te reizen, welke line ik moest hebben enz.
Het huis is echt super, het is in een secured area, dat wil zeggen dat het in een gedeelte ligt waar een groot hek omheen staat waar je alleen met een code binnenkomt, super veilig dus. We zitten pal bij een groot station dus openbaar vervoer op 2 minuten lopen. Ik deel het huis met 5 andere modellen, mijn roomy (jawel ik deel mijn kamer) is een Fins model, een meisje wat ook mijn leeftijd heeft. Ze is leuk, aardig, het klikte meteen heel goed. Verder zit er ook een Pools model in huis, ook aardig. Een ander Pools meisje moet nog aankomen. En toen ik binnenkwam, kwam ik de landlord tegen en die had de twee andere modellen bij zich, twee Bulgaarse modellen, eh….. hoe ga ik dit zeggen? Minder aardig lijken ze te zijn maar goed, wie weet valt het mee.
Eerder vanavond heb ik hier snel wat eten ingeslagen, daarnaast water, wat fruit, thee en yoghurt. Trouwens, ik zit hier in een prachtig grote kamer, het huis verder is ook super, ruime keuken met vaatwasser en wasmachine, genoeg kastruimte voor iedereen, grote bedden. Oh en………jajaja models need exercize: we hebben een zwembad!
Vanavond even met mama en papa geskyped, even met mijn Lief in Madrid gekletst en dan lekker douchen, nog wat lezen en dan slapen.
Morgen moet ik om half 11 op het bureau zijn voor polaroids en om half 12 staat dan mijn eerste casting voor de dag. Ik heb er zin in, laat dit avontuur maar komen, ik ga vast weer een geweldige tijd tegemoet, vooral na een goeie nachtrust.
Sleep well everyone!!
Nog even dit: de afgelopen week heb ik in Nederland van veel mensen gehoord dat ze niet afweten van de mogelijkheid om op de hoogte gehouden te worden. Dat wil zeggen dat telkens wanneer ik een nieuw blog heb geplaatst je een mailtje krijgt dat dat gebeurd is. Je scrollt daarvoor naar beneden op deze pagina en linksonder zie je dan staan “Blijf op de hoogte”. Je kunt je emailadres invullen en dat is alles. Ik had gedacht dat heel veel mensen dit hadden gedaan maar zelfs mensen waarvan ik weet dat ze dagelijks lezen bleken er niet van te weten en surfen dus dagelijks een aantal keren naar die site. Dat kan dus makkelijker.
Verder nog even de mededeling dat ik het super vind om een commentaar te lezen dus hou je vooral niet in en zet een paar woorden tegenover deze enorme brij van mij. Hahaha, kort en bondig, het gaat me vast nooit lukken.
-
24 September 2009 - 20:42
Theo :
Charlotte, wat leuk om je avonturen weer te lezen. Ik heb ze echt gemist.
Heel veel liefs en ontzettend veel plezier.
papa -
24 September 2009 - 20:57
Maudi:
Geweldig verhaal!! Ik heb het weer met een 'big smile' gelezen :-). Je hebt weer erg leuk geschreven en dat met die trein kan ook alleen jou weer overkomen!
Fijn dat het modellenappartement zo goed bevalt en dat je morgen al weer lekker aan de slag kunt! Doe je best en zorg dat je veel opdrachten binnenhaalt! Liefsx -
24 September 2009 - 21:03
Maudi:
Owja, ik zal ook maar eens mijn e-mailadres in gaan vullen, want ik had jou namelijk bij 'mijn favorieten' gezet en klikte erg beschamend gewoon een aantal keren per dag op die link om te kijken of je weer iets nieuws had geplaatst, haha. Maar goed, 28 days until.... ;-) -
24 September 2009 - 21:07
Petra:
Charlotte, ook wij zullen jouw London-experience-verhalen verslinden. Reken maar! Dit was wel wat je noemt een echt binnenkomertje, hè? Succes daar!
Groet van ons vijven uit E-L -
24 September 2009 - 21:45
Anneke:
Lieve Lot!
Wat is het toch weer een heerlijk verhaal, heb weer met plezier kunnen lezen!
Wat heb je toch een geluk gehad met die trein, het lijkt wel een film hoe je het allemaal meemaakt daar. Nooit gedacht dat die mensen nog zo behulpzaam zouden zijn...maar nu weet ik dat het wel zo is. Je appartement klinkt echt super super top! En leuk om te lezen over je huisgenoten, ik had laatst een boek gelezen over zo´n modellenappartement en alles komt me nu bekend voor! Geniet ervan en werk ze daar, laat ze maar eens een poepie ruiken!!! Dikke Kus Ann -
25 September 2009 - 10:32
Merel :
heee meid
what a story, again!
i really like it! vooral het gedeelte van je huis! OMG jaloezie heerst hahahaha
dikke kus en succes -
25 September 2009 - 10:50
Dayenne:
Hey Charlotte,
Lekkere reis meid ;).. Nou ik heb alles gelezen, ik word op de hoogte gehouden, dus wat wil ik nog meer!
Hopelijk zijn je polaroids goed gegaan en is ook de casting goed gegaan! Dat je nog maar heel vaak zo'n helse reis mee mag maken ;-) Positief bedoeld hoor!!!!!!!!!!
Verder heb ik op dit moment eigenlijk niet zo heel veel te vertellen.. alleen dat mijn bovenbeenspier ontstoken blijkt te zijn en de aanhechtingen bij mijn knieen ook!!!!!!!! Nu moet ik voor verbetering langs de podotherapeut en moet ik nog rust houden, tot mijn standbeen weer normaal staat!!! :(
Ik vind er niets aan, maar het houdt dus in dat ik gewoon weer training geef vandaag en zondag langs de kant sta :'( Ach ja, trainen en coachen is ook wel iets voor mij he :P haha!
Beetje balen dus.. nou dit verhaaltje is ook weer lekker lang geworden dus ik wens je heel veel succes en ik blijf het allemaal lezen!!!
xx TOI TOI TOI xx
Liefs, xxx Dayenne
ps: ik vind zo'n mamma, die je haren fohnt terwijl jij mailt en kletst echt net uit een film komen :D Wat lief zeg! Moet een plaatje zijn geweest :) xxx -
25 September 2009 - 15:02
Jolijn:
Hey Charlotte!
Lekker in londen? ZIt je bij first?? Doe je dan de groetjes aan Sassy, trix en de rest!? Liefs jolijn! Veel succes! -
25 September 2009 - 19:31
Michelle:
Oeoeoeh Charlotte!
Londen!
Helemaal te gek! Ik ga/blijf je weer volgen! ;)
Ennuh: studeren is ook niet altijd alles hoor haha;)
Liefs,
Michelle -
27 September 2009 - 22:25
Karen:
Ha die Charlotte,
Goeie tip, ga ik ook aan Nina doorgeven. Leuk dat je weer schrifjt, grappig om je zo op afstand te volgen. Ik heb wel bewondering voor hoe je het allemaal doet, maar ook bewondering voor je ouders die je zo vreselijk los moeten laten ineens. Brrrr, weet niet of ik dat zou kunnen, ook al zou mijn dochter net zo zelfstandig en verantwoordelijk zijn als jij.
Dag,
Karen -
03 Oktober 2009 - 07:36
Aniek:
Hee Meisje,
Lees net je verhalen, Wat maak je toch wel allemaal mee zeg! Zo te lezen heb je het goed naar je zin daar en hoef je je niet te vervelen!
Wel vervelend aankomen lijkt me. dat je meteen aan het werk gezet wordt haha.
Nou succes nog de komende tijd! Fijn dat de mensen zo lief voor je zijn daar!
Toch handig/leuk, om zo op de hoogte gehouden worden
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
